راهبردهای دیپلماسی عمومی گسترش اندیشه‌ی تمدنی انقلاب اسلامی در گام دوم انقلاب اسلامی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکتری آینده پژوهی انقلاب اسلامی

2 استادیار دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران.

چکیده

دیپلماسی عمومی تأثیر و نقش اساسی در دستیابی به منافع ملی کشورها و کسب قدرت و اعتبار بین‌المللی دارد و امروزه با هزینه‌ی کم و اثرگذاری پایدار نسبت به سایر منابع سنتی قدرت در سیاست خارجی کشور جایگاه ویژه‌ای دارد. جمهوری اسلامی ایران نیز در گام دوم انقلاب و در آستانه‌ی تشکیل دولت اسلامی، نیازمند بازتولید و تقویت مؤلفه‌های قدرت نرم خویش برای ارتقاء اعتبار و نفوذ در عرصه‌ی بین‌المللی با تکیه‌بر عناصر انسانی، مذهبی و غنای فرهنگی و تاریخی در محیط راهبردی خویش در قالب دیپلماسی عمومی است. حال سؤال اصلی این است که راهبردهای دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران جهت گسترش اندیشه‌ی تمدنی انقلاب اسلامی در گام دوم انقلاب چه خواهد بود؟ با بهره‌گیری از روش پویش محیطی و احصاء قوت‌ها، ضعف‌ها، تهدیدها و فرصت‌ها راهبردها شناسایی و اولویت‌بندی شد و راهبردهای تقویت دیپلماسی فرهنگی احصاء گردید تا در عرصه‌ی سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و اجرا مثمر ثمر باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Public Diplomacy Strategies for the Development of the Civilization Thought of the Islamic Revolution in the Second Step of the Islamic Revolution

نویسندگان [English]

  • Nafise Akhavan nilchi 1
  • Ali Sorush 2
1 Ph.D in Islamic Revolution Future Studies, Shahed University, Tehran,Iran.
2 Assistant Professor of Imam Hussein Comprehensive University,Tehran, Iran
چکیده [English]

Purpose: Public diplomacy has a fundamental role and effect on achieving national interests and gaining international power and credibility. Comparing to other traditional resourced of power, public diplomacy has a special place in foreign policy due to its low cost and sustainable effectiveness. In the second Phase of the Revolution and the beginning of the Islamic government, the Islamic Republic of Iran requires reproduction and reinforcement of its components of sift power to gain credibility and influence the international arena relying on human, religious, cultural, and historical elements in its strategic setting in the form of public diplomacy. This study aimed to codify the strategies of public diplomacy in Iran to expand the civilizational thinking of the Islamic Revolution.
Methodology: In this study, external analysis and SWOT analysis were utilized. In this method, weaknesses and strengths of the internal environment and threats of the external environment were identified. The external environment includes opportunities and threats that are out of managers’ continuous control. The internal environment includes weaknesses and strengths that exist in a group or organization and are controlled by managers continuously. By combining opportunities, threats, weaknesses, and strengths, conservative or inactive strategies (WO), competitive or interactive strategies (ST), defensive or passive strategies (WT), and aggressive or active strategies can be pictured. After that, prioritizing and scoring were done and appropriate strategies in the form of SWOT were described. Accordingly, a list of diverse strategies in four different groups was obtained using a SWOT matrix.
Findings: Strategies of public diplomacy of the Islamic Republic of Iran were described in four axes including strength-opportunity strategies, weakness-opportunity strategies, strength-threat strategies, and weakness-threat strategies were described.

Strength-Opportunity (SO) strategies

- Utilizing common cultural and civilizational points to affect institutions of the Islamic Republic of Iran in other countries.
- Communication between institutions of the Islamic Republic of Iran and Muslim thinkers and utilize their abilities.
- Promoting and diversifying tourism via institutions of the Islamic Republic of Iran in other countries.
- Maximum use of social media and virtual space by scientific institutions, organizations, and communities in Iran.
- Communication between Iranians and people in the target countries relies on common cultural and civilizational properties.
- Holding interstate and international events and seminars concentrating on common cultural and civilizational properties.

Weakness-Opportunity (WO) strategy:

- Codifying grand public diplomacy concentrating on new tools, especially virtual space.
- Policy-making related to each country concentrates on common cultural and civilizational properties.
- Expanding public diplomacy instruction and producing related productions.
- Codifying grand public diplomacy using Muslim thinkers and policies integration of governments (when the government changes (executive power) public diplomacy should not change).
- Recognizing cultural and value systems of different states by holding seminars in the presence of thinkers.
- Adopting an appropriate approach for each country based on the grand strategy of public diplomacy.

Strength-Threat (ST) strategies:

- Presenting an exact image of civilizational thinking of the Islamic revolution by Iranian institutions and communities in other countries.
-An accurate explanation of Islamic Revolution discourse by Iranian institutions, organizations, and communities and preventing deviance.
- Utilizing the capacity of Iranian presence in other countries and vice versa to picture the real face of discourse and civilizational thinking of the Islamic Revolution.
- Reducing involvement of governmental centers and playing the role of a facilitator for public participation and the middle circles movement.

Weakness-Threat (WT) strategy

- Adopting policies proportional to the country derived from the grand public diplomacy of the Islamic Republic of Iran to deal with propaganda and activities against Islamic Revolution discourse.
- The synergy of agencies and prevention parallel works to more effectiveness and efficiency to expand civilizational thinking.
Conclusion: Generally, grand strategies include codification of grand strategy of public diplomacy with an accurate explanation of civilizational thinking of the Islamic Revolution, expanding public diplomacy instruction, and maximum use of thinkers’ thoughts and capacity, public participation in the form of the middle circles movement, recognition of the value and cultural systems of other countries, and diversification of strategies that are compatible with the target society, synergy of public and governmental centers along grand strategy in diplomacy to expand civilizational thinking of Islamic Revolution.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Diplomacy
  • Cultural Diplomacy
  • Islamic Republic of Iran
  • Civilization Thought of the Islamic Revolution
  • SWOT
  • اسکندری، ابوالفضل (1394)، کاربست دیپلماسی عمومی در صدور انقلاب اسلامی، مطالعات انقلاب اسلامی، شماره 43.
  • امیر عبدالهیان، مجید، محمدجواد سبحانی فر (1393)، تأثیر دیپلماسی عمومی ایران در لبنان بر قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران، پاسداری فرهنگی انقلاب اسلامی، سال چهارم، بهار و تابستان، شماره 9.
  • امیری صالحی، سید رضا، سعید محمدی (1392)، دیپلماسی فرهنگی، تهران: ققنوس.
  • آدینه وند، احمد (1393)، ظرفیت‌ها و زمینه‌های تأثیرگذاری دیپلماسی فرهنگی در سیاست خارجی ایران، تهران: مؤسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر.
  • آشنا، حسام‌الدین (1383)، فرهنگ، ارتباطات و سیاست خارجی ارائه مدلی برای دیپلماسی عمومی، فصلنامه پژوهشی دانشگاه امام صادق (ع)، شماره 21.
  • آشنا، حسام‌الدین، نادر جعفری هفت‌خوانی (1386)، دیپلماسی عمومی و سیاست خارجی؛ پیوندها و اهداف، دانش سیاسی، شماره 5.
  • بختیاری، ابراهیم (1390)، بررسی شباهت‌ها و تفاوت‌های دیپلماسی عمومی با مفاهیم نرم، فصلنامه عملیات روانی، سال هشتم، شماره 30.
  • پورحسن، ناصر (1390)، دیپلماسی عمومی نوین و دفاع همه‌جانبه، فصلنامه راهبرد دفاعی، سال نهم شماره 33.
  • پورمند، ص (1396)، بررسی ظرفیت‌های راهبردی دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در تقویت شیعیان جمهوری آذربایجان، فرهنگ پژوهش، ص 72.
  • تویسرکانی، مجتبی (1388)، تحلیلی بر قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در آسیاست مرکزی در مقایسه با خاورمیانه، فصلنامه آسیای مرکزی و قفقاز، ش 67.
  • جوادی آملی، عبدالله (1376)، جرعه‌ای از صهبای حج، تهران، نشر مشعر.
  • حسینی تقی‌آباد، سید مهدی، شیوا علیزاده (1398)، دیپلماسی عمومی و سیاست همسایگی جمهوری اسلامی ایران در روابط با جمهوری آذربایجان؛ ظرفیت‌ها، موانع و راهکارها، جستارهای سیاسی معاصر، زمستان، شماره.
  • حق‌پرست، هادی، زهرا خدابین (1399)، درآمدی بر دکترین مطلوب دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، مجله بین‌الملل پژوهش ملل، دوره پنجم، شماره 54.
  • حق‌پرست، هادی، زهرا خدابین (1399)، درآمدی بر دکترین مطلوب دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، پژوهش ملل، تیر، شماره 54، صص 81-100.
  • حقیقی، رضا (1388)، دیپلماسی فرهنگی از دریچه نو اشاعه گرایی: تأثیرات فناوری اطلاعات بر دیپلماسی فرهنگی، فصلنامه سیاست خارجی، شماره 90.
  • خاکی، اعظم، محمود رضا مرتضوی (1395)، نقش دیپلماسی ارتباط‌جمعی در دیپلماسی عمومی ایران در مواجهه با آمریکا، ماهنامه مدیریت رسانه، تیر، صص 17-30.
  • درخشه، جلال (1396)، دیپلماسی فرهنگی و قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران در ایتالیا، فرصت‌ها تهدیدها و راهبردها، پژوهش‌های سیاسی جهان اسلام.
  • درخشه، جلال، مصطفی غفاری (1390)، دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در جهان اسلام، فرصت‌ها، اقدامات و اولویت‌ها و دستاوردها، فصلنامه مطالعات فرهنگ و ارتباطات، س 12، ش 16.
  • دهشیری، محمدرضا (1393)، دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، تهران: نشر علمی و فرهنگی کتیبه.
  • دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در جهان اسلام فرصت‌ها، اقدامات، اولویت‌ها و دستاوردها (1390)، مطالعات فرهنگ ارتباطات، شماره 16.
  • ذوالفقارزاده، محمدمهدی و مهدی ثنایی (1392)، دیپلماسی علم و فناوری، چهارچوبی نظری و پیشنهادهایی عملی، رهیافت، شمار ه 54، صص 45-66.
  • رفیع، حسین، ملیحه نیکروش (1392)، دیپلماسی عمومی و قدرت نرم با تأکید بر قدرت نرم ایران در عراق، پژوهشنامه روابط بین‌الملل.
  • رفیع، حسین، ملیحه نیکروش (1392)، دیپلماسی عمومی و قدرت نرم با تأکید بر قدرت نرم ایران در عراق، مطالعات روابط بین‌الملل، ش 22.
  • سازمند بهاره (1393)، الزامات و چالش‌های عمومی ایران در عصر جهانی‌شدن، تهران: مرکز ملی مطالعات جهانی‌شدن.
  • سازمند، بهاره، براتی، مسعود (1393)، الزامات و چالش‌های دیپلماسی عمومی ایران در عصر جهانی‌شدن، تهران: مرکز ملی مطالعات جهانی‌شدن.
  • سرخیل، بهنام (1399)، چینش نخبگانی، جوانان و چالش‌های پیش روی تمدن نوین اسلامی؛ تأکید بر نخبگان دانشگاهی، مطالعات بنیادین تمدن نوین اسلامی، دوره 3، شماره 2، صص 161-186.
  • سلوکی، وحید (1396)، بررسی تأثیر دیپلماسی عمومی ایران در رابطه با ترکیه؛ قبل و بعد از کودتای نافرجام، پژوهش ملل مرداد، شماره 20.
  • سید عبدالحمید، دوستدار، میرحسینی، حسین محمدی (1393)، دیپلماسی علمی به‌مثابه قدرت نرم، مطالعات قدرت نرم، پاییز و زمستان، شماره 11.
  • سیمبر، رضا، ارسلان قربانی (1387)، روابط بین‌الملل و دیپلماسی صلح در نظام متحول جهانی، تهران: سمت.
  • شاکرین، حمیدرضا (1378)، سکولاریسم. تهران: کانون اندیشه جوان چاپ پنجم.
  • شایسته، مهدی (1394)، ارزیابی سیاست‌گذاری‌های صدور انقلاب اسلامی ایران از منظر سوات، پژوهشنامه انقلاب اسلامی، شماره 17.
  • شهریاری، محمد (1397)، فلسفه انقلابی بودن، تهران: نهضت نرم‌افزاری وابسته به انتشارات انقلاب اسلامی.
  • صائمیان، آذر، رضا ازغنده (1386)، چالش‌های ایران برای ورود به سازمان تجارت جهانی با استفاده از الگویswot ، دومین کنفرانس بین‌المللی مدیریت استراتژیک، تهران.
  • عرب خدری، ساناز (1387)، ضرورت‌های توسعه گردشگری مذهبی در ایران، ماهنامه خیمه، ش 46.
  • عیوضی، محمدرحیم (1392)، درآمدی تحلیلی بر انقلاب اسلامی، تهران: نشر معارف چاپ 38.
  • غیاثی، هادی (1397)، بعد تمدنی همگرایی و هم‌افزایی عتبات مقدسه در چارچوب گردشگری فرهنگی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق (ع).
  • قاسمی، حاکم، سودابه نصیرلو (1400)، فناوری‌های نوظهور و تأثیر آنها بر تمدن نوین اسلامی، مطالعات بنیادین تمدن نوین اسلامی، دوره 4، شماره 1، صص 1-40.
  • قشقایی، حسن (1391)، جایگاه دیپلماسی عمومی در پیشبرد سیاست برون‌مرزی جمهوری اسلامی ایران، بازیابی در 4 9، 1400، از پایگاه اطلاع‌رسانی دولت https://dolat.ir/detail/213686
  • کشاورز شکری، عباس (1392)، دیپلماسی فرهنگی ایران در خاورمیانه؛ تحول ارتباطات و لزوم کاربرد ابزارهای نوین، مطالعات فرهنگ و ارتباطات، سال چهارم، شماره 23.
  • گلکار، کوروش (1384)، مناسب‌سازی تکنیک تحلیل سوآت برای کاربرد در طراحی شهری، فصلنامه صفه، شماره 41.
  • متقی، ابراهیم، حمید شایسته (1396)، دیپلماسی عمومی ایران؛ ظرفیت‌ها و چالش‌ها، مطالعات منافع ملی شهریور دوره 2، شماره 8، صص 29-55.
  • متقی، ابراهیم، مهسا فرحان جم، سعید جهانگیری (1399)، واکاوی چگونگی افول هژمونی آمریکا در عرصه جهانی با تأکید بر ویروس کرونا، جستارهای سیاسی معاصر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال یازدهم، شماره چهارم، زمستان، صص 73-93.
  • مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی (1390)، بررسی و نسبت دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (دستگاه‌ها و نهادهای فعال)، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، کد موضوعی270، شماره مسلسل 10321.
  • موسوی، سید احمد (1399)، نقش بنیادین همکاری‌های بین‌المللی در حمایت از پناهندگان افغانستانی. بازیابی از مرکز مطالعات سیاسی و بین‌المللhttps://ipis.ir/portal/subjectview/611369
  • میرمحمدصادقی، سید مهدی، رحمت حاجی مینه (1397)، تبیین دیپلماسی فرهنگی ایران در قبال ایران هراسی، مطالعات میان فرهنگی، صص 123-146.
  • وحیدی، موسی‌الرضا (1386)، تغییر عصر سیاست بین‌الملل و دگرگونی ماهیت دیپلماسی، سیاست خارجی، ش 38.
  • هادیان، ناصر، افسانه احدی (1388)، جایگاه مفهومی دیپلماسی عمومی، فصلنامه روابط خارجی، صص 85-117.
  • هریسون، جفری، سنت جان کارون (1382)، مدیریت استراتژیک، (بهروز قاسمی، المترجمون) تهران: هیات.
  • Corneliu Bjola, Jennifer Cassidy, and Ilan Manor (2019), Public Diplomacy in the Digital Age. The Hague Journal of Diplomacy.
  • Ahmad Nohegar (2009), Assessment of Qeshm Island Naturalization Capabilities Using. Geography and Development Magazine, Vol 7, No 15, 151-172.
  • J Kangas (2003), Evaluating the management strategies of a forestland estate-the S-O-S approach. Journal of Environmental Management, 349-358.
  • John Fitzgerald. (2019). Public diplomacy, China style. Australian Strategic Policy Institute. http://www.jstor.com/stable/resrep230705

References

  • Adinehvand, A (2014) , Capacity and effectiveness of cultural diplomacy in Iran’s foreign policy. Tehran: International studies and research institute. [In Persian]
  • Azghandeh, A.S (2007), Iran’s challenges to join the World Trade Organization using the SWOT model. The 2nd international conference on strategic management. Tehran. [In Persian]
  • Ahmad Nohegar (2009), Assessment of Qeshm Island Naturalization Capabilities Using. Geography and Development Magazine, Vol 7, No 15, 151-172.
  • J Kangas (2003), Evaluating the management strategies of a forestland estate-the S-O-S approach. Journal of Environmental Management, 349-358.
  • John Fitzgerald (2019), Public diplomacy, China style. Australian Strategic Policy Institute.
  • Eskandari, A. (2015), the use of public diplomacy in exporting the Islamic Revolution. Journal of Islamic Revolution studies. No.43 [In Persian]
  • Ashena, H.A (2004), Culture, communication, and foreign policy, presenting a model for public diplomacy. Journal of Imam Sadiq University. No. 21 [In Persian]
  • Amuli, A.J (1997), A drink of the spiritual ecstasy of hajj. Tehran. Mosha’ar publication. [In Persian]
  • Bakhtiari, A (2011), Investigation of similarities and differences between public diplomacy and soft concepts. Quarterly of psychological operation. 8(30). [In Persian]
  • Corneliu Bjola, Jennifer Cassidy, and Ilan Manor (2019), Public Diplomacy in the Digital Age. The Hague Journal of Diplomacy.
  • Pourhassan, N. (2011), New public diplomacy and comprehensive defence. Scientific quarterly journal of defence strategy. 9(33). [In Persian]
  • Pourmand, S. (2017), Investigation of the strategic capacity of Iran’s cultural diplomacy in strengthening Shiites in Azerbaijan. Journal of Farhang-e Pazhuhesh. 72 [In Persian]
  • Tuyserkani, M. (2009), Analysis of the soft power of the Islamic Republic of Iran in Central Asia compared to the Middle East. Central Asia and the Caucasus journal. No.67. [In Persian]
  • Derakhshesh, J; Ghafari, M. (2011), Public diplomacy of Iran in the Muslim World, opportunities, measures, priorities, and achievements. Journal of culture-communication studies. 12 (16). [In Persian]
  • Haqiqi, R. (2009), Cultural diplomacy through diffusionism:the effects of information technology on cultural diplomacy. Journal of foreign policy. No. 90. [In Persian]
  • Khedri, S.A. (2008), The need for religious tourism development in Iran. Kheimeh journal. No.46. [In Persian]
  • Khavani, H.A. (2007), Public diplomacy and foreign policy; connections and goals. Political knowledge. No.5 [In Persian]
  • Dehshiri, M.A. (2017), Cultural diplomacy and soft power of Iran in Italy; opportunities, threats, and strategies. Scientific and cultural journal of Katibeh. [In Persian]
  • Sazmand, B. (2014), Public challenges and necessities of Iran during globalization. Tehran: National center for globalization studies. [In Persian]
  • Shakerin, H.R. (1999), Secularism. Tehran: Culture and thought center. 5th publication. [In Persian]
  • Shayesteh, M. (2015), Policy evaluation exporting the Islamic Revolution from the perspective of the SWOT matrix. Quarterly scientific research journal on Islamic Revolution. No.17. [In Persian]
  • Sadeqi, S.M. (2018), Explaining of Iranian cultural diplomacy towards Iran phobia. Intercultural studies quarterly. 13 (36). [In Persian]
  • Eyvazi, M. (2013), An analytical introduction to the Islamic Revolution of Iran. Tehran: Nashremaaref. 38th publication. [In Persian]
  • Ghiasi, H. (2018), Civilizational dimensions of convergence and synergy of the Holy Shrines in the framework of cultural tourism. M.A thesis, Faculty of Culture and Communication, Imam Sadiq University. [In Persian]
  • Ghorbani, R.S. (2008), international relation and peace diplomacy in changing global system. Tehran: Samt. [In Persian]
  • Ghashghaei (2012), Status of public diplomacy in promoting Iran’s foreign policy. http://dolat.ir/detail/213686 [In Persian]
  • Caron, J.H. (2003), Strategic management. Translated by Ghasemi. Tehran: Heiat. [In Persian]
  • Keshavarz Shokri, A. (2013), Iranian cultural diplomacy in the Middle East; community evolution and the need to use a new tool. Journal of culture-communication studies. 4(23). [In Persian]
  • Golkar, K. (2005), Conditioning SWOT method to be utilized in urban designing. Quarterly of Safeh. No. 41. [In Persian]
  • Mohammadi, S.R. (2013), Cultural diplomacy. Tehran: Qoqnoos publication. [In Persian]
  • The Parliament Research Centre (2011), Investigation of Iran’s cultural diplomacy (active institutions and organizations). Parliament Research Centre, subject code 270, serial no. 10321. [In Persian]
  • Mousavi, A. (2021), The fundamental role of international cooperation in supporting Afghan refugees. International and political studies: http://ipis.ir/portal/subjectview/ [In Persian]
  • Nikravesh, S.A. (2013), Public diplomacy and soft power emphasize Iran’s soft power in Iraq. Research letter of international relations. [In Persian]
  • Nikravesh, H.R. (2013), Public diplomacy and soft power emphasize Iran’s soft power in Iraq. International relations studies. No. 22. [In Persian]
  • Haqparast, H; Khodabin, Z. (2020), An introduction to the desirable doctrine of cultural diplomacy of Iran. International journal of nations. 5(54).
    [In Persian]
  • Hadian A.V. (2009), Conceptual status of public diplomacy. Foreign relations. 85-117. [In Persian]
  • Vahidi, M.S. (2007), Changing the field of international policy and changing the nature of diplomacy. Foreign policy, 38 [In Persian]